Երիտասարդներն ասում են.....

Ամուսնությու՞ն... հայի ու թուրքի միջև՞...

Այսօր շատ հետաքրքիր դիրքորոշում ունեն հայ երիտասարդները...

Վստահ, հայ-թուրքական սահմանի բացվելուն պես շատ ու շատ թուրքեր կներթափանցեն հայ հասարակական կյանք, կսիրահետեն գեղեցկադեմ աղջիկներին։ Իսկ ներկայիս հայ աղջիկները շատ օտարամոլ են դարձել. հնարավոր է և ուրանան իրենց կրոնին, ազգությանը, ավանդույթներին, ծեսերին ու տրվեն զգացումներին՝ մեկնաբանելով, որ իրենք ժամանակակից են ու լիբերալ հայացքների տեր։

Ի՞նչ են մտածում հայ երիտասարդները հայի և թուրքի սիրային հարաբերությունների ու ամուսնությունների վերաբերյալ։ Հարցին պատասխաններ գտնելու համար փոքրիկ հարցազրույցներ անցկացրեցի մի խումբ երիտասարդների հետ։

-Իմ կարծիքով հնարավոր չէ, սովորական ընկերներ լինել, միգուցե, բայց ամուսնություն, այն էլ թուրքի հետ….վաաա՜յ, չէ, հազարից մեկ,-Սերինե Միրզոյան 19 տարեկան, տնտեսագիտական համալսարան

-Ես օրինակ կբերեմ. իմ ուսուցչուհու տղան ամռանը գնացել էր Թուրքիա հանգստանալու ու սիրահարվել էր մի թուրք աղջկա։ Հետո իրենք ամուսնացան, բայց արդյունքում պարզվել էր, որ աղջկա պապիկի մայրը հայ է եղել։ Կլինի, հնարավոր է…վերջիվերջո բոլորս էլ մարդ ենք ու Աստծո զավակները,- Դավիդ Խանաղյան, 19 տարեկան, ՀՊՄՀ

Եղան նաև այսպիսի կարծիքներ.

-Ես կտրկանապես դեմ եմ։ Բայց եթե երկու էակներ սիրում են իրար կայնքից էլ առավել ու հասկանում, որ առանց մեկը մյուսի չեն կարողանում ապրել, որ դա է իրենց կյանքը, ու հանուն դրա պատրաստ են ամեն ինչի, անգամ այդ հանգամանքը չի կարող խանգարել։ Բայց ամեն երկրի մարդ իր ուրույն սովորույթներն ունի ու տարբերվում է։ Ես դժվար կհավատամ, որ հայ աղջիկը կարող է սիրել թուրք տղային՝ անտեսելով հայ տղաներին,- Արսեն Գեորգյան, 19 տարեկան, ՀՊՄՀ

- Ոչ, որովհետև թուրքը մնում է թուրք,-Անուշ, 28 տարեկան։

- Ես դեմ եմ. աններելի են 1915-ին տեղի ունեցած ողբերգական դեպքերը, ազգասպանությունը,-Սիմոնա, 19 տարեկան, ՀՊՄՀ

- Ինչու՞ ոչ, սերը ամենագեղեցիկ և վեհ զգացմունքն է. հայի ու թուրքի միջև ամուսնությունը կհաջողվի ու հնարավոր կլինի, միայն թե թուրքը պիտի կրոնափոխ լինի, ընդունի քրիստոնեությունը,-Մանե, 20 տարեկան, ԵՊԼՀ

Սարոյանն ասում էր. «Չկան իտալացիներ, հայեր, ադրբեջանցիներ ու ամերիկացիներ. կան մարդիկ, ովքեր ապրում են երկրում»։ Հիանալի են մեծ հեղինակի խոքերը, փայլուն հասարակություն են ենթադրում… Տողեր, որոնք գրվել են սարոյանական ժամանակներում.. ժամանակներ, երբ մեծ հեղինակը պարզապես ականատես չէր եղել 1915-ականների ողբերգական դեպքերին...

Երանուհի Կաթունյան